Η Νεφέλη Γράφει...

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ.ΜΑΤΑΙΑ….

ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΗΝΕΣ ΩΣΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΥΣ ΘΟΡΥΒΟΥΣ.

ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΕΝΤΡΟΜΗ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΗΣ.

ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ….

ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΟΨΗ.

ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΕΤΡΕΜΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ,ΚΑΙ ΟΙ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΧΟΡΕΥΑΝ

ΣΕ ΤΡΕΛΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ;

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ;ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΟΥΣ.

ΜΠΟΡΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ ΝΑ ΔΩΣΩ ΣΤΟ ΑΛΟΓΟ ΜΟΥ;

ΒΕΒΑΙΩΣ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΤΡΕΞΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.