Κατάθεση Ψυχής για Πολλούς ή για Λίγους . . .

Δεν ξέρω τελικά τι είναι καλό και τι είναι κακό, ίσως τελικά αυτό που φαίνεται κακό να είναι και το καλύτερο για όλους. Πολλές φορές λέμε ότι παίρνουμε αυτό που μας αξίζει. Το παίρνουμε όμως ή μας το δίνει ο Θεός και εμείς απλά το βλέπουμε έχοντας την εντύπωση ότι είναι δικό μας; Το ότι κάτι μπορεί να είναι στο δικό μας οπτικό πεδίο δεν το κάνει αυτεπάγγελτα και δικό μας.

                Έρχονται πολλές φορές σκέψεις στο μυαλό μου που μπορεί να φέρνουν γλυκές αναμνήσεις, έχοντας μία γλυκόξινη αίσθηση από την επιδερμίδα μέχρι τα βάθη της Ψυχής για το τι μπορεί να είχε γίνει αν τότε στην ανάμνηση είχαμε κάνει κάτι διαφορετικό και χάνουμε την ουσία του παρόντος, γκρεμίζοντας το μέλλον προσπαθώντας να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι το παρελθόν μας είχε Αξία.

                Ξέρω πλέον ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ο καθένας μας όμως ελπίζει να έχει αυτό που του υποδεικνύουν και όχι αυτό που πραγματικά ζητάει η Ψυχή του. Τελικά το μόνο που θέλει η ψυχή είναι Αγάπη. Έχω μάθει ότι σώμα χωρίς ψυχή δεν ζει, η ψυχή όμως μπορεί και χωρίς το σώμα. Ίσως κάπως έτσι να έχουμε φτιαχτεί να ζήσουμε, φυλακισμένοι σε αυτό που η επιστήμη αποκαλεί «σώμα». Μετά όμως τι γίνεται; Αν η ψυχή δεν βρει Αγάπη;

                Ποιος από εμάς δεν έχει κάνει όνειρα; Ποιος δεν ελπίζει σε κάτι; Ποιος όμως έχει την τόλμη να πολεμήσει για αυτά: Εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές, σήκω πήγανε στον πιο κοντινό καθρέφτη, κοίτα και πες στο είδωλο μέσα, τι βλέπεις; Πόσοι και πόσοι δεν έχουν περάσει ώρες ατελείωτες μπροστά στον καθρέφτη αυτόν παριστάνοντας ένα από τα είδωλα τους, παραβλέποντας ότι απέναντι δεν είναι το είδωλο που φαντάζονται, αλλά το είδωλο του ίδιου τους του εαυτού.

                Σε όλους δίνεται κάποτε η επιλογή ανάμεσα στον δρόμο της Αρετής και της Κακίας. Ανάλογα με την επιλογή μας, ο δρόμος άλλοτε είναι τραχύς και άλλοτε σαν να τον έχουν στρώσει Άγγελοι, σαν όμως. Σημασία δεν έχει πόσο δρόμο θα κάνεις, αλλά πόσο έντονα θα βιώσεις κάθε βήμα…

                Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που η λέξη έννοια δεν έχει καμία αξία για αυτούς, που χρησιμοποιούν όποια λέξη χρειαστεί για να κάνουν την «δουλειά τους», αρθρώνουν προτάσεις για ιδίο όφελος αφήνοντας πίσω στάχτη. Έχουν μείνει και κάποιοι λίγοι που κάθε τι που κάνουν έχει και μία έννοια. Νοιάζονται και έχουν την πρόθεση να δώσουν, που είναι πολέμιοι του ψέματος. Υπέρμαχοι της Αλήθειας και του Φωτός. Στο χέρι μας είναι αν θέλουμε να παραμείνουμε στάχτη ή σαν Φοίνικας να γεννηθούμε μέσα από τα υπολείμματα μας.

Λίγες γραμμές, με πολύ Ψυχή…

Αυτό το κείμενο γράφτηκε και αναρτήθηκε χωρίς να διαβαστεί ή διορθωθεί, είναι μία κατάθεση , μέσα από την Ψυχή …

Moi