Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Ο Τσάρλι Τσάπλιν ήταν παππούς μιας γενιάς

Η Ορελιά Τιερέ, εγγονή του Τσάρλι Τσάπλιν, μιλάει στην «Ε» για τους Τσάπλιν και την παράστασή της «Οι ψίθυροι των τοίχων» στο Μέγαρο Μουσικής
Η Ορελιά Τιερέ, εγγονή του Τσάρλι Τσάπλιν, μιλάει στην «Ε» για τους Τσάπλιν και την παράστασή της «Οι ψίθυροι των τοίχων» στο Μέγαρο Μουσικής

Εγγονή του Τσάρλι Τσάπλιν, δισέγγονη του θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ο'Νιλ, κόρη της Βικτόρια Τσάπλιν και του Ζαν Μπατίστ Τιερέ -δύο καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν μια σύγχρονη μορφή τσίρκου, τα περίφημα θεάματα «Φανταστικό Τσίρκο» και «Αόρατο Τσίρκο»-, αδελφή του Τζέιμς Τιερέ, η Ορελιά ή καλύτερα η Ορελιά Τιερέ έρχεται στην Αθήνα. Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (15 και 16 Φεβρουαρίου) δίνει το δικό της προσωπικό στίγμα με μια ονειρική παράσταση, όπου το τσίρκο συναντάει το θέατρο, η πραγματικότητα τη φαντασία, ο λυρισμός και η ποίηση το γέλιο. Τίτλος της παράστασης «Οι ψίθυροι των τοίχων».


Η Ορελιά Τιερέ, με τη βαριά καταγωγή, ήταν 3 χρόνων όταν ανέβηκε πρώτη φορά στη σκηνή. Ακολουθούσε τους γονείς της στις περιπλανήσεις τους με το «Φανταστικό Τσίρκο», έπαιζε και χόρευε επί σκηνής «για να μη βαριέμαι». Κάποια στιγμή κάνει την προσωπική της επανάσταση. Εγκαταλείπει τη Γαλλία, την οικογένεια και βουτά στην πραγματική ζωή. Μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και κάνει δουλειές του ποδαριού για να ζήσει. Ομως η ζωή δεν την άφησε να ξεφύγει κι έτσι η χορτασμένη από εμπειρίες Ορελιά Τιερέ επιστρέφει εκεί απ' όπου ξεκίνησε: στη σκηνή. Εκανε καμπαρέ στο Βερολίνο, γύρισε τον κόσμο με την ομάδα των «Tiger Lillies», έπαιξε σε διάφορες ταινίες, «αναζητώντας πάντα την περιπέτεια».
Η οικογένειά της τής έλειπε. Η Βικτόρια ήταν πάντα εκεί.
Συνεργάζονται για το «Ορατόριο της Ορελιά» -που παρουσιάστηκε με επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Αθήνα- κι αμέσως για τους «Ψίθυρους των τοίχων», όπου πρωταγωνιστεί ως ηθοποιός, μαριονετίστα και ακροβάτις, για να αφηγηθεί την περιπέτεια μιας γυναίκας χαμένης σε μια φανταστική πόλη με παράξενα πλάσματα και κινούμενα κτήρια.
Η συνομιλία με την Ορελιά Τιερέ -αν και τηλεφωνική- ήταν αβίαστη. Λίγες ημέρες πριν έρθει στην Αθήνα μάς συστήνεται...
- Πείτε μας λίγα πράγματα για τους «Ψίθυρους των τοίχων»;
«Η παράσταση αυτή είναι μια σκοτεινή ιστορία με αίσιο τέλος. Είναι ένα θέαμα ανοιχτό σε ερμηνείες. Βασίζεται κυρίως στη φαντασία του κοινού, το οποίο καλείται να μαντέψει την ιστορία και φυσικά να ερμηνεύσει τα πράγματα κινητοποιώντας βιώματα, αισθήσεις και αισθήματα. Αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον για μένα».
- Οι παραστάσεις σας ισορροπούν μεταξύ μαγείας και πραγματικότητας. Τι είναι μαγεία για σας;
«Η μαγεία, παραδόξως, για μένα δεν έχει σχέση με το φανταστικό. Εχει σχέση με την πραγματικότητα και αφορά όλους εκείνους του ανθρώπους που νοιάζονται να αλλάξουν τα πράγματα, τη ζωή που τους περιβάλλει. Αυτούς που καταφέρνουν να συνομιλήσουν μεταξύ τους και φιλοδοξούν να φέρουν κάτι καινούργιο στον κόσμο».
- Και η ζωή;
«Περίεργο, αλλά δεν έχω καταφέρει να βρω μέχρι τώρα μια εκδοχή για να την ορίσω. Δεν έχω τις απαντήσεις για το τι μπορεί να σημαίνει. Ισως το πιο σημαντικό που μπορώ να σας πω είναι ότι μέσα μου κρατώ μια ελπίδα για το αύριο».
- Κάποια στιγμή αφήσατε την οικογένειά σας, τα ταξίδια με το καραβάνι, όπως συνηθίζετε να λέτε, αναζητώντας την ανεξαρτησία. Εγκατασταθήκατε στη Νέα Υόρκη. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε;
«Με τραβούσε πάντα το απρόβλεπτο, το διαφορετικό. Ημουν 18-19 χρόνων, τότε, γεμάτη ενέργεια. Είχα βαρεθεί τις περιοδείες με τους γονείς μου και αποφάσισα να φύγω στη Νέα Υόρκη. Ηταν για μένα η ιδανική πόλη... Γιατί εκεί όλα μπορούν να συμβούν. Εκεί μπορεί κάποιος να ανακαλύψει από την αρχή τη ζωή του. Είναι η πόλη των ανατροπών. Επειτα από κάποια χρόνια, σιγά σιγά και χωρίς να το σκεφτώ, επέστρεψα στις παλιές συνήθειες. Αγάπησα και πάλι τις περιοδείες. Ξέρετε, ο κόσμος είναι διαφορετικός από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα. Κι αυτό έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο».
- Το γενεαλογικό σας δέντρο είναι πλούσιο... Νιώθετε να σας δεσμεύει;
«Είναι ένα μαγικό και σουρεαλιστικό πράγμα όλη αυτή η κληρονομιά. Αλλά στη ζωή του, ο κάθε καλλιτέχνης, ηθοποιός, άνθρωπος εν τέλει, έχει τις δικές του αναφορές. Στην πορεία του "συναντά" φανταστικά ή πραγματικά πλάσματα που τον επηρεάζουν. Ετσι συμβαίνει και με μένα».
- Τι ήταν για σας ο παππούς σας, ο Τσάρλι Τσάπλιν;
«Ο Τσάρλι Τσάπλιν δεν ήταν ούτε είναι μόνο ο δικός μου παππούς. Είναι ο παππούς μιας ολόκληρης γενιάς».
- Και η σχέση σας με τη μητέρα σας, τη Βικτόρια Τσάπλιν; Εχετε επηρεαστεί από την προσωπικότητά της;
«Κατ' αρχάς δουλεύουμε μαζί. Μετά το "Ορατόριο της Ορελιά" συνεργαστήκαμε για τους "Ψίθυρους των τοίχων". Η κάθε παράσταση είναι μια συνεργασία ανθρώπων, που ο καθένας έχει τη δική του γλώσσα έκφρασης. Βεβαίως εκείνη οδηγεί το θέαμα. Δημιουργεί τις εικόνες, το περιβάλλον της παράστασης. Στη συνέχεια εγώ καλούμαι να βρω και να καταθέσω μέσα σ' αυτό το περιβάλλον τις δικές μου ερμηνείες. Νιώθω ότι όπως και να 'χει σε μια δουλειά με ομαδικό χαρακτήρα επηρεάζει ο ένας τον άλλο, από τη στιγμή που ο στόχος είναι κοινός. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το να λειτουργήσει η παράσταση στο κοινό».
- Αισθάνεστε ελεύθερη λοιπόν... Εχετε κατακτήσει ένα δικό σας ύφος;
«Δεν με απασχολεί αυτό. Αντίθετα, εκείνο που με ενδιαφέρει είναι η ίδια η παράσταση και αν καταφέρνω να δημιουργήσω μια σχέση με τους θεατές. Χρησιμοποιώ όλες μου τις δεξιότητες κι αναζητώ μια γλώσσα. Αυτή που θα λειτουργήσει στο κοινό. Είμαι κάτι σαν ντετέκτιβ, ας πούμε, που κάθε βράδυ ψάχνει μέσα στο σκοτάδι να βρει το νήμα που θα τον ενώσει μαζί του. Και είμαι ευχαριστημένη γι' αυτό. Μπορεί να είναι όμορφη η ιστορία μου, όμως εκείνο που απασχολεί εμένα είναι το μοίρασμα επί σκηνής με τους συνεργάτες μου κι αν καταφέρνουμε να κατακτήσουμε το κοινό».
- Ερχεστε στην Αθήνα σε μια εποχή δύσκολη για τη χώρα. Ποιο είναι το συναίσθημά σας;
«Ξέρω τι συμβαίνει. Ολόκληρος ο κόσμος περνάει κρίση σε όλα τα επίπεδα. Στην Αθήνα ελπίζω ότι οι άνθρωποι που θα έρθουν στους "Ψίθυρους των τοίχων" τουλάχιστον για μιάμιση ώρα θα νιώσουν ανακούφιση. Γνωρίζω τη χώρα σας και τον πολιτισμό της. Γι' αυτό έχω την ελπίδα -ίσως και την πεποίθηση- ότι αν δεν πάνε τα πράγματα καλά στην Ελλάδα, δεν θα προχωρήσουν πουθενά».
info
«Ψίθυροι των τοίχων» (15,16 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής), σύλληψη -σκηνοθεσία - σκηνικά Βικτόρια Τσάπλιν-Τιερέ με την Ορελιά Τιερέ. Μαζί της ο Πορτορικανός χορευτής Χάιμε Μαρτίνες και ο Σουηδός κλόουν και ακροβάτης Μάγκνους Γιάκομπσο.





Πηγή : enet.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου