«Σόρι παίδες, σας αλλάξαμε τον αδόξαστο». Κάπως έτσι μεταφράζεται το πόρισμα που αφορά τη σωτηρίας της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόκειται για αυστηρά εμπιστευτικό εσωτερικό έγγραφο - τόσο εμπιστευτικό ώστε να διακινείται με διακριτικότητα από εφημερίδες παγκόσμιας κυκλοφορίας. Με αυτό το κείμενο λοιπόν το ΔΝΤ ομολογεί τα σφάλματά του. Με αυτό το κείμενο εξομολογείται τα κρίματά του.
Μέσα από 50 σελιδούλες αποκαλύπτεται πόσο δίκιο είχαν οι φωνασκούντες, εκείνοι που επέμεναν ότι δεν χρειάζεται να πάει η Ελλάδα παρακαλετά στους σωτήρες. Αναφερόμαστε στον πρώτο καιρό, τότε που διάφοροι οικονομολόγοι έλεγαν ότι αν καταρρεύσει η Ελλάδα, θα καταρρεύσει και η ευρωζώνη. Αυτό ήταν ένα διαπραγματευτικό χαρτί που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το χρησιμοποίησαν. Δεν καταλάβαιναν (ή έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν) πως το πακέτο βοήθειας του 2010 δεν είχε σχεδιαστεί για να βοηθηθεί η Ελλάδα αλλά για να αποφευχθεί ένα πιθανό ντόμινο.
Σε όλα τα μεγάλα ζητήματα υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ των σωτήρων αλλά βγαίνουν τώρα στη φόρα. Το ΔΝΤ παραδέχεται λοιπόν ότι η απόφαση για κούρεμα των ελληνικών ομολόγων έπρεπε να είχε ληφθεί νωρίτερα, όταν διαπιστώθηκε ότι το ελληνικό πρόγραμμα είχε ξεφύγει. Σύμφωνα με το Ταμείο το κούρεμα αποφασίστηκε όταν διαπιστώθηκε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αποφασίστηκε επειδή πίεζαν ευρωπαϊκές χώρες των οποίων οι τράπεζες είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους τεράστια ποσά σε ελληνικά κρατικά ομόλογα και θα παθαίνανε μεγάλη ζημιά. Δηλαδή και πάλι, το 2012 δεν αξιοποιήθηκε το διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι σε φάση μετάνοιας. Κάνει τον αυτοέλεγχό του. Εντάσσει στις αμαρτίες του όσα οδήγησαν σε ύφεση και εκτίναξη της ανεργίας. Τα βάζει όλα αυτά σε ένα πλαίσιο, λέγοντας ότι φταίνε τόσο οι ευρωπαίοι όσο και οι Ελληνες, που δεν μοίρασαν ακριβοδίκαια τα βάρη. Ομολογούν δηλαδή αυτό που τόσος κόσμος λέει εδώ και χρόνια, προχώρησαν στα εύκολα, καταστρέφοντας τους πολλούς επειδή ήταν δύσκολο να ελέγξουν τους λίγους.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έκανε αυστηρή αυτοκριτική. Πλην όμως στην πολιτική η εξομολόγηση δεν οδηγεί σε άφεση αμαρτιών. Αλλωστε είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στις παραδοχές των σφαλμάτων τους. Είναι ύποπτα τα συμφραζόμενα: κάναμε λάθη/ δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα/ αρκεί να εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις. Κι αν δεν εφαρμοστεί επακριβώς το πρόγραμμα, που βασίστηκε σε λάθη; Τι γίνεται τότε;
Πηγή : tovima.gr
Μέσα από 50 σελιδούλες αποκαλύπτεται πόσο δίκιο είχαν οι φωνασκούντες, εκείνοι που επέμεναν ότι δεν χρειάζεται να πάει η Ελλάδα παρακαλετά στους σωτήρες. Αναφερόμαστε στον πρώτο καιρό, τότε που διάφοροι οικονομολόγοι έλεγαν ότι αν καταρρεύσει η Ελλάδα, θα καταρρεύσει και η ευρωζώνη. Αυτό ήταν ένα διαπραγματευτικό χαρτί που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το χρησιμοποίησαν. Δεν καταλάβαιναν (ή έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν) πως το πακέτο βοήθειας του 2010 δεν είχε σχεδιαστεί για να βοηθηθεί η Ελλάδα αλλά για να αποφευχθεί ένα πιθανό ντόμινο.
Σε όλα τα μεγάλα ζητήματα υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ των σωτήρων αλλά βγαίνουν τώρα στη φόρα. Το ΔΝΤ παραδέχεται λοιπόν ότι η απόφαση για κούρεμα των ελληνικών ομολόγων έπρεπε να είχε ληφθεί νωρίτερα, όταν διαπιστώθηκε ότι το ελληνικό πρόγραμμα είχε ξεφύγει. Σύμφωνα με το Ταμείο το κούρεμα αποφασίστηκε όταν διαπιστώθηκε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αποφασίστηκε επειδή πίεζαν ευρωπαϊκές χώρες των οποίων οι τράπεζες είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους τεράστια ποσά σε ελληνικά κρατικά ομόλογα και θα παθαίνανε μεγάλη ζημιά. Δηλαδή και πάλι, το 2012 δεν αξιοποιήθηκε το διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι σε φάση μετάνοιας. Κάνει τον αυτοέλεγχό του. Εντάσσει στις αμαρτίες του όσα οδήγησαν σε ύφεση και εκτίναξη της ανεργίας. Τα βάζει όλα αυτά σε ένα πλαίσιο, λέγοντας ότι φταίνε τόσο οι ευρωπαίοι όσο και οι Ελληνες, που δεν μοίρασαν ακριβοδίκαια τα βάρη. Ομολογούν δηλαδή αυτό που τόσος κόσμος λέει εδώ και χρόνια, προχώρησαν στα εύκολα, καταστρέφοντας τους πολλούς επειδή ήταν δύσκολο να ελέγξουν τους λίγους.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έκανε αυστηρή αυτοκριτική. Πλην όμως στην πολιτική η εξομολόγηση δεν οδηγεί σε άφεση αμαρτιών. Αλλωστε είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στις παραδοχές των σφαλμάτων τους. Είναι ύποπτα τα συμφραζόμενα: κάναμε λάθη/ δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα/ αρκεί να εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις. Κι αν δεν εφαρμοστεί επακριβώς το πρόγραμμα, που βασίστηκε σε λάθη; Τι γίνεται τότε;
Πηγή : tovima.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου