ΚΥΝΗΓΙ : Η «σκοτεινή πλευρά» των αγριόχοιρων!

Κάτι που δεν ξέρουν πολλοί είναι η... λατρεία των αγριογούρουνων για τη σάρκα! Οι αγριόχοιροι έχουν μια «σκοτεινή» πλευρά στη διατροφή τους που εκπλήσσει...

Συνηθίζουμε να λέμε «τρώει σαν γουρούνι» για να εκφράσουμε τη βουλιμία με την οποία τρώει ο χοίρος, όμως ο αγριόχοιρος είναι -καταρχάς- ένας... εκλεκτικός και γκουρμέ «τύπος».

Για να το εκφράσουμε καλύτερα, τα αγριογούρουνα είναι ταυτόχρονα και εκλεκτικά και βουλιμικά ζώα! Οταν έχουν γεννήσει, οι «σκρόφες» χάνονται μέσα σε βαθιά ρέματα, όπου κινούνται ελάχιστα για το πρώτο διάστημα που θηλάζουν. Εκεί περιμένουν να μεγαλώσουν τα μικρά τους όσο χρειάζεται, ώστε να μπορούν να τις ακολουθήσουν... στις λιχουδιές του βιότοπου.



Εναν Μάιο, καθώς περιπλανιόμουν σε ένα δάσος μαύρου πεύκου στην Πελοπόννησο, βρέθηκα σε ένα υγρό σημείο όπου φύτρωναν μικρές, κατακόκκινες, αρωματικές αγριοφράουλες... Καθώς άρχισα να τις μαζεύω, μια γουρούνα με εφτά γουρουνόπουλα ανέβηκε το ρέμα και ήρθε κατευθείαν πάνω μου, χωρίς να με καταλάβει! Ηταν ένα ζεστό μεσημέρι, και προφανώς η «σκρόφα» είχε βγάλει τα γουρουνάκια βόλτα για... γρανίτα φράουλα!
Στα καλαμπόκια...
Τις καλοκαιρινές νύχτες, τα αγριογούρουνα πέφτουν μέσα στα σιτάρια και τα κριθάρια και βόσκουν σαν πρόβατα. Ο τόπος εκείνη την εποχή είναι στεγνός και ξερός, και τα ζώα παίρνουν ενέργεια κατευθείαν από τον καρπό... Αν μάλιστα ρίξει και καμιά βροχή, επισκέπτονται με μεγαλύτερη συνέπεια όλα τα λιβάδια με αγριάδα, βρόμη ή άλλο καρπό. Είναι γιατί τότε μαλακώνουν το χώμα και οι καρποί, και μοσχοβολάνε από μακριά!
Αρκετά χρόνια πριν, η παρέα μου είχε σκοτώσει ένα καπρί Σεπτέμβρη μήνα, που το στομάχι του ήταν γεμάτο φρέσκο καλαμπόκι (ακριβώς όταν παίρνει να γλυκίζει)... Τα ορεινά καλαμπόκια αργούν να ωριμάσουν, και μου έκανε εντύπωση πως το κοντινότερο σημείο με καλαμπόκια ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά από εκεί που χτυπήθηκε το ζώο.

Ο τρόπος που ο αγριόχοιρος ξεχωρίζει το χώμα από την τροφή είναι εντυπωσιακός, καθώς σπάνια βρίσκουμε λάσπη στο στομάχι του!

Τα πρώτα καρύδια αρχίζουν να πέφτουν από τις καρυδιές στα τέλη του καλοκαιριού, κάτι που τα γουρούνια το ξέρουν καλά... και τα περιμένουν. Κάθε καπρί που σέβεται τον εαυτό του ξέρει κάποιες καρυδιές που θα περάσει για να πάρει το μερτικό του, με ακρίβεια «ημερολογίου»... Οι βορινές καρυδιές αργούν να τα ωριμάσουν, οι προσηλιακές αρχίζουν να τα ρίχνουν από τον Αύγουστο, και τα καπριά το ξέρουν!
Οι... πρωτεΐνες!
Φέτος, Αύγουστο μήνα στην Κυνουρία βρήκα ένα μικρό πέτρινο αλώνι στο πλάι ενός άγονου και πετρώδους βουνού. Εκεί, δίπλα στον ίσκιο μιας χαρουπιάς, τα αγριογούρουνα είχαν... οργώσει όλο τον τόπο τρώγοντας χαρούπια και... προνύμφες μυρμηγκιών. Συνδυασμός πρωτεΐνης και ζάχαρης σε ένα γεύμα!

Γωνιές του δάσους, όπου τα αγριογούρουνα έχουν ψάξει την τροφή τους...

Τα σταφύλια αποτελούν επίσης πόλο έλξης για τα γουρούνια, που περιμένουν ακριβώς πότε... θα ανεβάσουν σάκχαρα (ακριβώς λίγο πριν από τον τρύγο δηλαδή). Ενας γείτονας έχει φτιάξει ένα αμπελάκι κοντά σε κάτι πουρνάρια, στα ριζά του βουνού. Κάθε χρόνο... μοιράζεται πια τα σταφύλια του με τα γουρούνια, ενώ μια χρονιά είχε ολική καταστροφή του αμπελιού.
Καθώς τα αγριογούρουνα κινούνται το βράδυ, σηκώνουν και κατρακυλάνε πέτρες, σκάβουν ακόμα και σε τελείως ξερό χώμα, σηκώνουν τις άκρες του δρόμου... Ολα τα έντομα αποτελούν «μεζέ» γι' αυτά, με κορυφαίο... έδεσμα τη μυρμηγκοφωλιά που είναι γεμάτη προνύμφες μυρμηγκιών.

Κάτω από τις μεγάλες πέτρες που σηκώνουν βρίσκονται συνήθως τρυφερές προνύμφες όλων των εντόμων αλλά και σκορπιοί, ακρίδες, σαύρες και σκαθάρια, που αλέθονται από τα σαγόνια τους.
Ο τρόπος που ο αγριόχοιρος ξεχωρίζει το χώμα από την τροφή είναι εντυπωσιακός, καθώς σπάνια βρίσκουμε λάσπη στο στομάχι του!
Οσο ο καιρός προχωρά προς το φθινόπωρο, μέσα στα ελατοδάση και στα πευκοδάση με υγρασία φυτρώνουν τα μικρά κρινάκια με βολβό. Είναι ένας μεγάλος μεζές για τα αγριογούρουνα, γι' αυτό ανασκαλεύουν και οργώνουν μεγάλες περιοχές μέσα στα απόσκια με τα κωνοφόρα. Ταυτόχρονα θα πάνε και στις μοναχικές γκορτσιές, τις κρανιές, τις κουμουλιές (άγριες κορομηλιές) και τις αγριομηλιές που βρίσκονται σε εγκαταλειμμένα χωράφια, ακόμα... και στην αλπική ζώνη!

Τα γκόρτσα, τα κράνα και τα αγριόμηλα είναι αρωματικός μεζές που δεν θα ξεχάσουν ποτέ να τον επισκεφτούν, κυρίως όταν αυτοί οι καρποί ωριμάσουν. Την ίδια εποχή θα πάνε και στα κάστανα, για χάρη τους μάλιστα θα μετακινηθούν και από πολύ μακριά. Το «κούφιο» δάσος της καστανιάς δεν τα τραβάει για να γιατακιάσουν, αλλά θα πάρουν και από εδώ το μερτικό τους και θα τραβήξουν για πιο πυκνά μέρη...
Οταν πια το φθινόπωρο μπει για τα καλά, ο καλύτερος μεζές τους είναι τα γεμάτα πρωτεΐνη σκουλήκια, που ανεβαίνουν από τα χαμηλότερα στρώματα σε χώματα που έχουν υγρανθεί. Το καλοκαίρι βρίσκουν σκουλήκια μόνο στα ποτιστικά, γι αυτό οργώνουν τα πατατοχώραφα και καταστρέφουν τις πατάτες, χτυπώντας τις και πατώντας τις.

Η παμφάγα φύση του αγριόχοιρου έχει ενοχοποιηθεί και για τη μείωση άλλων ειδών της πανίδας, σε περιοχές που αυτός βρίσκεται σε υπερπληθυσμό.

Και σαρκοβόρα...
Τα γουρούνια κυνηγούν σκουλήκια σε όλες τις λάσπες, όλο το χρόνο, γι' αυτό βρίσκουμε ολόκληρες «ζώνες» οργωμένες, σαν να πέρασε... σκαπτικό μηχάνημα! Αυτό το καλοκαίρι, σε μια από τις μικρές κοιλάδες της Αρκαδίας όπου κυλούν ποτάμια, βρήκα ένα κρυφό απόμερο σταροχώραφο πλημμυρισμένο με νερό. Γύρω ήταν γεμάτο από ίχνη και σκαψίματα γουρουνιών, που έκαναν «λασπόλουτρο» και έψαχναν για σκουλήκια... Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, κατάλαβα ότι το χωράφι ήταν επίτηδες πλημμυρισμένο, ίσως από κάποιον νυχτερινό λαθροθήρα! Ποτέ να μην εκπλαγείτε αν βρείτε ίχνη βοσκής αγριόχοιρων δίπλα σε παλιές κοπριές, κοντά σε μαντριά και στάβλους ή εκεί που σταλίζουν γελάδες... Οι κοπριές από τα παραγωγικά ζώα κρατούν πολλά σκαθάρια και προνύμφες. Κάτι που δεν ξέρουν πολλοί είναι η... λατρεία των αγριογούρουνων για τη σάρκα! Ναι, οι αγριόχοιροι έχουν και μια «σκοτεινή» πλευρά στη διατροφή τους που συχνά μας εκπλήσσει...

Ο καλός φίλος μου ο Γιώργος Λάμαρης από τη Δεσκάτη είδε αυτό το καλοκαίρι με τα μάτια του αυτήν τη σκοτεινή πλευρά των κάπρων. Συνέβη όταν κάμποσα κατσίκια δηλητηριάστηκαν βόσκοντας σε ένα χωράφι ραντισμένο με δηλητήριο. Το άλλο βράδυ δεν υπήρχαν ούτε τα... κέρατά τους, καθώς η τοπική αγέλη αγριογούρουνων «καθάρισε» όλα τα πτώματα!
Το επόμενο βράδυ όμως κατέβηκαν εκ νέου στον κάμπο, όπου... σκότωσαν και έφαγαν κάμποσες ζωντανές γίδες, γλυκαμένα προφανώς από το κατσικίσιο κρέας! Πολλές φορές, μέσα στα στομάχια αγριογούρουνων που σκοτώθηκαν έχουν βρεθεί ολόκληρες αλεπούδες, ποντίκια και άλλα ζώα.
Ξέρω και μια ανατριχιαστική περίπτωση που στο στομάχι ενός μονιά υπήρχε... και ένα σκυλίσιο λουρί με κουδουνάκι (προφανώς κάποιος άτυχος σκύλος από κυνηγός έγινε θήραμα)! Η παμφάγα φύση του αγριόχοιρου έχει ενοχοποιηθεί και για τη μείωση άλλων ειδών της πανίδας, σε περιοχές που αυτός βρίσκεται σε υπερπληθυσμό.
Μαρτυρίες...
Στη βόρεια Ισπανία, η καταστροφή των φωλιών της μπεκάτσας από τους αγριόχοιρους θεωρείται ως ο κύριος παράγοντας μείωσης του πληθυσμού της! Ομοίως, τα αγριογούρουνα στη Βρετανία κατασπαράσσουν νεογέννητα αρνάκια και μοσχαράκια, ενώ καταστρέφουν τις φωλιές του φασιανού.
Στο Τέξας, όπου υπάρχει ένας από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς ημιάγριων χοίρων στον κόσμο, καταγράφονται επιθέσεις ακόμα και σε πουλάρια και μοσχάρια...
Η πιο σκληρή περιγραφή γι' αυτήν τη «σκοτεινή» πλευρά του αγριόχοιρου έχει γίνει από παλιούς κυνηγούς του Εβρου. Εκεί λοιπόν, στους Μεταξάδες, έγιναν το 1949 κάποιες από τις τελευταίες πολύνεκρες μάχες του αδελφοκτόνου Εμφυλίου. Και τα πτώματα που δεν περιμαζεύτηκαν από τα δάση, φαγώθηκαν... από τα αγριογούρουνα! Τα αμέσως επόμενα χρόνια μάλιστα, αγρότες, βοσκοί και ξυλοκόποι υπέστησαν απρόκλητες επιθέσεις από μεγάλους κάπρους, που προφανώς είχαν εθιστεί -σαν καρχαρίες- στο ανθρώπινο κρέας!
Αυτό δεν εμπόδισε βέβαια τους Εβρίτες κυνηγούς να αναδειχτούν στους καλύτερους γουρουνοκυνηγούς της επικράτειας... Τα αγριογούρουνα οφείλει να τα κυνηγά, να τα αντιμετωπίζει και... να τα τρώει κανείς έχοντας επίγνωση της ιδιότυπης φύσης τους: πρόκειται για παμφάγους, αχόρταγους και τριχωτούς Γαργαντούες, χωρίς...ηθικές αναστολές στο τι θα φάνε!
Και πάντως, οι διατροφικές συνήθειες των κάπρων δεν επηρεάζουν την ποιότητα της μπριζόλας τους. Η γεύση τους είναι μοναδική και σε σταθερή πάντα... ποιότητα!
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Το τέλος του φθινοπώρου προσθέτει στη διατροφή των αγριογούρουνων βελανίδια κάθε είδους, ακόμα... και ελιές. Τα βελανίδια δεν είναι η πρώτη επιλογή τους όταν υπάρχουν διαθέσιμα πιο... αρωματικά «πιάτα». Ξέρουν όμως πού θα βρουν τα πιο μεγάλα και αφράτα, και τα τιμούν στην πρώτη ευκαιρία.
Από την άλλη, τρελαίνονται για τις μαύρες και γινωμένες ελιές, που πέφτουν πρώτες και «γλυκίζουν»... Είναι για τον αγριόχοιρο ένα... πιάτο με πολλές θερμίδες!




Πηγή : ethnos.gr