Τροφή για σκέψη και δράση πρέπει να αποτελέσουν τα στοιχεία που παρουσίασε το WWF, σύμφωνα με τα οποία μέσα σε 20 χρόνια η χώρα μας έχασε πάνω από 6 εκατομμύρια στρέμματα φυσικών εκτάσεων, τα οποία είτε έγιναν χωράφια ή οικοδομήθηκαν.
Όπως αναφέρεται στη μελέτη διαχρονικής χαρτογράφησης καλύψεων γης από το 1987 έως το 2007, το διάστημα 1987-2007 η Ελλάδα έχασε 1.311.382 στρέμματα δάσους, άλλα και 4.886.431 στρέμματα θαμνωδών εκτάσεων και περιοχών χαμηλής βλάστησης.
Το ίδιο διάστημα, αυξήθηκαν κατά 5.736.939 στρέμματα οι γεωργικές εκτάσεις της χώρας, ενώ δομήθηκαν επιπλέον 333.675 στρέμματα.
Παράλληλα, οι ορεινές αγροτικές περιοχές εγκαταλείφθηκαν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Πελοπόννησο όπου 1.390.000 στρέμματα γεωργικής γης μετατράπηκε διαχρονικά σε άλλες χρήσεις. Η έκταση αυτή αντιστοιχεί στο 6,44% της συνολικής έκτασης του γεωγραφικού διαμερίσματος και είναι εξαιρετικά σημαντική, δεδομένου ότι είναι υπερδιπλάσια του εθνικού μέσου όρου (3,17%).
Σε γεωργική γη μετατράπηκαν άλλωστε σχεδόν 289.000 στρέμματα φυσικής γης στα νησιά του Ιονίου (12,6% της συνολικής έκτασης).
Και το σημαντικότερο: Όλες αυτές οι αλλαγές έγιναν χωρίς έλεγχο και χωρίς κανέναν τεκμηριωμένο και μακροχρόνιο εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό.
«Η αποτυχία στην αποτελεσματική διαχείριση αυτών των αλλαγών δεν θα λειτουργήσει μονάχα εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά εν τέλει θα υποσκάψει και την ίδια την προοπτική ανάπτυξης της χώρας μας» τόνισε ο γενικός διευθυντής του WWF Ελλάς Δημήτρης Καραβέλλας.
Συνοπτικά, η μελέτη του WWF συμπεραίνει:
- Οι πλέον θιγόμενες φυσικές εκτάσεις είναι οι περιοχές χαμηλής βλάστησης, οι οποίες, κατά κύριο λόγο απορροφούν τις πιέσεις επέκτασης της γεωργικής γης, των οικισμών και των υποδομών.
- Οι πιέσεις για μετατροπή των καλύψεων (και χρήσεων) της γης, δεν εκδηλώνονται πάντα στιγμιαία, αλλά συχνά είναι απόρροια πολλών διαδοχικών βημάτων. Π.χ, η απευθείας μετατροπή ενός δάσους σε τεχνητή επιφάνεια είναι σπάνια και συνοδεύεται από πολλές νομικές περιπλοκές. Όμως η σταδιακή αλλαγή ενός δάσους μέσω επαναλαμβανόμενων πυρκαγιών και η μετέπειτα κατάληψή του από τεχνητές καλύψεις είναι μία συνήθης πρακτική.
- Η εφαρμογή της νομοθεσίας για τον χώρο έχει τεράστια κενά και «παραθυράκια», ενώ ο σχετικός σχεδιασμός στερείται μακροχρόνιας προοπτικής και συνοχής.
Πηγή : sofokleousin.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου