Σκηνή από την ταινία «Νέα και όμορφη» του Φρανσουά Οζόν
Μόνο που οι ομπρέλες αυτή τη φορά κάλυπταν τους σταρ και τους υπόλοιπους καλεσμένους του φεστιβάλ, όταν ανέβαιναν τα σκαλοπάτια με το κόκκινο χαλί του Μεγάρου του φεστιβάλ για να παρακολουθήσουν την προβολή της εναρκτήριας ταινίας «Ο υπέροχος Γκάτσμπι». Κι αν δεν ακούστηκε το τραγούδι του Τζιν Κέλι, από την ταινία «Τραγουδώντας στη βροχή», οι θεατές της επίσημης έναρξης άκουσαν ένα τραγούδι από την ταινία «The Colour Purple» του Στίβεν Σπίλμπεργκ (προέδρου της κριτικής επιτροπής του φετινού φεστιβάλ), που τραγούδησε η Εμελί Σαντέ.
Το πορτρέτο μιας 17χρονης Παριζιάνας φοιτήτριας που αρχίζει να εκπορνεύεται, στην ταινία «Νέα και όμορφη» του Φρανσουά Οζόν και η ωμότητα και η βία που αντιμετωπίζει μια φτωχή οικογένεια στο Μεξικό, στην ταινία «Ελι» του Αμάτ Εσκαλάντε, ήταν στο επίκεντρο των δύο ταινιών της πρώτης μέρας του Διαγωνιστικού Τμήματος του φεστιβάλ. Καλύτερη από τις δύο αποδείχτηκε η ταινία του Οζόν («Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο», «Η πισίνα»), με τη νεαρή πρωταγωνίστριά του, Μαρίν Βακ, να ενσαρκώνει με εξαιρετική πειθώ την Ιζαμπέλ, το νεαρό κορίτσι που από ανία, αλλά και την περιέργεια της εξερεύνησης, αποφασίζει μετά την πρώτη της ερωτική επαφή, με ένα Γερμανό συνομήλικό της στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών της, να προσφέρει, τις απογευματινές της ώρες, το σεξ σε ηλικιωμένους συνήθως άντρες με τους οποίους έρχεται σε επαφή μέσω του Διαδικτύου.
Εσωτερική παρόρμηση
«Η ταινία μου προσπαθεί να παρουσιάσει πώς αισθάνεται κανείς όταν είναι 17 χρόνων και ζει τις πρώτες εμπειρίες της αλλαγής του κορμιού του», ανέφερε ο Οζόν, σχολιάζοντας την ταινία του. «Ο κινηματογράφος συνήθως εξειδανικεύει την εφηβική ηλικία. Για μένα ήταν μια οδυνηρή περίοδος περίπλοκης μετάβασης και δεν την αναπολώ καθόλου... Η ηρωίδα μου δεν το κάνει για τα χρήματα, για να πληρώσει τα σχολικά της έξοδα, αλλά από κάποια εσωτερική παρόρμηση. Ηθελε να κάνει κάτι το κρυφό, το παράνομο, το απαγορευμένο».
Με την επιμονή ενός εντομολόγου, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί την από μεσοαστική οικογένεια ηρωίδα του στη διάρκεια των τεσσάρων εποχών, ξεκινώντας από τις καλοκαιρινές διακοπές της, περίοδο στην οποία δείχνει και τη διττή προσωπικότητά της (στη σκηνή όπου χάνει την παρθενιά της, τη βλέπουμε να παρακολουθεί τη σκηνή από δίπλα, λες και πρόκειται για ένα άλλο πρόσωπο), και φτάνοντας ώς την άνοιξη, ενώ, παράλληλα, καταγράφει τις αντιδράσεις της οικογένειάς της (ιδιαίτερα της μητέρας της) όταν ανακαλύπτει το «μυστικό» της. Ο Οζόν αντιμετωπίζει με συμπάθεια την Ιζαμπέλ, χωρίς όμως να την κρίνει ή να την κατακρίνει, αφήνοντας το θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Πηγή : enet.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου